Η άσκηση μετά τη θεραπεία για καρκίνο του μαστού βελτιώνει την ποιότητα ζωής
Τα προγράμματα άσκησης που είναι προσαρμοσμένα σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού συνδέονται με βελτίωση στην ποιότητα ζωής, αλλά μπορεί επίσης να μειώσουν το κόστος υγειονομικής περίθαλψης.
Τα ευρήματα προέρχονται από μια μελέτη που παρουσιάστηκε στην 24η ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Χειρουργών Μαστού στις 28 Απριλίου 2023.
Στη μελέτη, σε περισσότερες από 240 ασθενείς με καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου δόθηκε είτε πρόγραμμα άσκησης 12 εβδομάδων είτε τυπική φροντίδα. Η ομάδα άσκησης ολοκλήρωσε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης 12 εβδομάδων σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής για επιζώντες από καρκίνο. Αυτό περιλάμβανε 150 λεπτά καρδιαγγειακής άσκησης, όπως περπάτημα ή ξαπλωμένη ποδηλασία κάθε εβδομάδα, μαζί με δύο ή τρεις 60λεπτες προπονήσεις για όλο το σώμα με ελεύθερα βάρη ή λάστιχα αντίστασης.
Η παρέμβαση συνδέθηκε με σημαντικές βελτιώσεις στην ποιότητα ζωής και αυτές οι βελτιώσεις συνδέθηκαν με σημαντική μείωση των ασθενών που απαιτήθηκε να να χρησιμοποιήσουν υγειονομική περίθαλψη. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι επισκέψεις στα επείγοντα μειώθηκαν κατά 33,2%, οι επισκέψεις στα εξωτερικά νοσοκομεία μειώθηκαν κατά 21,5% και οι επισκέψεις σε ιδιωτικά ιατρεία μειώθηκαν κατά 41,8%.
Φαίνεται ότι η άσκηση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής και να μειώσει το κόστος υγειονομικής περίθαλψης μεταξύ ασθενών με καρκίνο του μαστού σε πρώιμο στάδιο.
Μια δεύτερη μελέτη που παρουσιάστηκε επίσης στη συνάντηση εξέτασε τον αντίκτυπο των παρεμβάσεων για τη βελτίωση της υγείας των ασθενών με καρκίνο του μαστού που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία πριν υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.
Αυτές οι γυναίκες είχαν εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης, διατροφική υποστήριξη και συμβουλευτική ενώ έκαναν χημειοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση και εμφάνισαν βελτιώσεις στην ικανότητα άσκησης και στην ποιότητα ζωής, σε σύγκριση με τις γυναίκες που λάμβανα τυπική φροντίδα.
Οι ομάδες τυπικής φροντίδας και παρέμβασης ήταν παρόμοιες ως προς τη φυσική τους ικανότητα στην αρχή της μελέτης.
Όσες γυναίκες έκαναν την παρέμβαση της άσκησης διατήρησαν τη λειτουργία τους, όπως μετρήθηκε με βάση το πόσο μακριά μπορούσαν να περπατήσουν σε 6 λεπτά, μετά από χημειοθεραπεία και χειρουργική επέμβαση, και αύξησαν σημαντικά τη συνολική τους δραστηριότητα, στα συνιστώμενα από τις κατευθυντήριες γραμμές επίπεδα.
Αντίθετα, οι ομάδες τυπικής φροντίδας έδειξαν μείωση στο πόσο μακριά μπορούσαν να περπατήσουν σε 6 λεπτά και η αύξηση της δραστηριότητάς τους ήταν μέτρια.
Παρόλο που και οι δύο ομάδες είχαν περισσότερη κόπωση μετά τη χημειοθεραπεία τους, οι ασθενείς στην ομάδα της άσκησης επανήλθαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από εκείνες που έλαβαν τυπική φροντίδα και ανέφεραν καλύτερη ποιότητα ζωής.
Πηγή: Medscape
Σχετικά θέματα:
