Μία στις πέντε γυναίκες μένει έγκυος φυσικά μετά τη σύλληψη ενός μωρού με εξωσωματική γονιμοποίηση

Περίπου το 20% των γυναικών που χρειάστηκαν θεραπεία γονιμότητας, όπως εξωσωματική γονιμοποίηση, για να συλλάβουν το πρώτο τους παιδί είναι πιθανό να μείνουν έγκυες με φυσικό τρόπο στο μέλλον, σύμφωνα με μια νέα μελέτη του UCL, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Human Reproduction.

Η πρώτη στο είδος της έρευνα, ανέλυσε δεδομένα από 11 μελέτες με περισσότερες από 5.000 γυναίκες σε όλο τον κόσμο μεταξύ 1980 και 2021, για να αξιολογήσει πόσο συνηθισμένο είναι να μείνει κανείς έγκυος φυσικά μετά τη σύλληψη ενός μωρού με θεραπεία γονιμότητας.

Διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον μία στις πέντε γυναίκες συνέλαβε με φυσικό τρόπο αφού είχε ένα μωρό χρησιμοποιώντας θεραπεία γονιμότητας όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, κυρίως μέσα σε τρία χρόνια. Αυτός ο αριθμός παρέμεινε αμετάβλητος, ακόμη και αν ληφθούν υπόψη οι διαφορετικοί τύποι και το αποτέλεσμα της θεραπείας γονιμότητας – παράλληλα με τη διάρκεια της παρακολούθησης.

Η υπογονιμότητα ορίζεται από την αποτυχία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 ή περισσότερους μήνες τακτικής απροστάτευτης σεξουαλικής επαφής και υπολογίζεται ότι επηρεάζει ένα στα επτά ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.

Ωστόσο, δεν είναι όλες οι γυναίκες που αναζητούν και υποβάλλονται σε θεραπεία γονιμότητας απολύτως ή μόνιμα υπογόνιμες. Και τα μισά από τα ζευγάρια που δυσκολεύονται να συλλάβουν φυσικά τον πρώτο χρόνο της προσπάθειας θα συνεχίσουν να το κάνουν τον δεύτερο χρόνο.

Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η φυσική εγκυμοσύνη μετά την απόκτηση μωρού με εξωσωματική γονιμοποίηση δεν είναι καθόλου σπάνια. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις ευρέως διαδεδομένες απόψεις – από γυναίκες και επαγγελματίες υγείας – και αυτές που εκφράζονται συνήθως στα μέσα ενημέρωσης, ότι είναι ένα εξαιρετικά απίθανο γεγονός.

Η ερευνητική ομάδα θεωρεί ότι τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς πολλές γυναίκες μπορεί να μην συνειδητοποιούν ότι θα μπορούσαν να συλλάβουν φυσικά μετά από θεραπεία γονιμότητας.

Αυτό θα μπορούσε να τις οδηγήσει να μείνουν έγκυες ξανά γρήγορα ή όταν δεν είναι έτοιμες – κάτι που θα μπορούσε να είναι προβληματικό τόσο για την υγεία της μητέρας όσο και του παιδιού.

Πολλά έχουν αλλάξει από τις πρώτες μέρες της εξωσωματικής γονιμοποίησης και χρησιμοποιείται πλέον για ένα ευρύ φάσμα αιτιών υπογονιμότητας, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων όπου δεν έχει βρεθεί ποτέ αιτία (ανεξήγητη υπογονιμότητα).

Επιπλέον, ορισμένες γυναίκες μπορεί να μην έχουν παρουσιάσει καθόλου στειρότητα αλλά χρησιμοποίησαν θεραπεία για άλλους λόγους. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει ανύπαντρες γυναίκες που χρησιμοποιούν σπέρμα δότη, γυναίκες σε σχέσεις του ίδιου φύλου ή εκείνες που επιδιώκουν να κάνουν έλεγχο για σοβαρές γενετικές παθήσεις.

Επομένως, είναι σημαντικό για όσους έκαναν επιτυχή εξωσωματική γονιμοποίηση να γνωρίζουν πόσο πιθανό είναι να συλλάβουν με φυσικό τρόπο στη συνέχεια.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1978 και τώρα, περισσότερα από 10 εκατομμύρια μωρά σε όλο τον κόσμο έχουν γεννηθεί χρησιμοποιώντας τη θεραπεία - που αντιστοιχεί στο 1% έως το 6% όλων των μωρών που γεννιούνται ετησίως στον ανεπτυγμένο κόσμο μέχρι το 2020.

Περιορισμοί της μελέτης
Οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν ήταν ως επί το πλείστον μέτριας ποιότητας και διέφεραν ευρέως ανάλογα με τη γεωγραφία, την αιτία της υπογονιμότητας, τον τύπο και το αποτέλεσμα της θεραπείας γονιμότητας και τη διάρκεια της παρακολούθησης, καθιστώντας τις άμεσες συγκρίσεις δύσκολες.