Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα και κίνδυνος πρόωρου τοκετού
Οι γυναίκες που λαμβάνουν συμπληρώματα με Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, έχουν 11% μικρότερη πιθανότητα να έχουν πρόωρο τοκετό, δηλαδή πριν από τη συμπλήρωση των 37 εβδομάδων της κύησης,
σύμφωνα με τα αποτελέσματα μετανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο Cochrane Database of Systematic Reviews.
Στη μεταανάλυση περιλήφθηκαν τυχαιοποιημένες μελέτες, οι οποίες συνέκριναν τη χορήγηση Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων (ως συμπλήρωμα ή στη διατροφή) με τη χορήγηση placebo ή τη μη χορήγηση, καθώς και σκέλη μελετών που συνέκριναν τη χορήγηση τύπων ή δόσεων Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων.
Στις μελέτες συμμετείχαν 19.927 γυναίκες. Τουλάχιστον οι μισές ήταν υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη επιπλοκών στην εγκυμοσύνη και οι μελέτες προέρχονται από χώρες μεσαίου ή υψηλού εισοδήματος.
Από την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες που λάμβαναν Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα είχαν 11% μικρότερο κίνδυνο για να γεννήσουν πρόωρα πριν από τις 37 εβδομάδες και 42% μικρότερο κίνδυνο να γεννήσουν πολύ πρόωρα, πριν από τις 34 εβδομάδες.
Επίσης διαπιστώθηκε πιθανή μείωση των περιγεννητικών θανάτων και της πιθανότητας νοσηλείας σε εντατική μονάδα νεογνών.
Όσον αφορά το βάρος γέννησης διαπιστώθηκε στην ομάδα που λάμβανε Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, μείωση του κινδύνου για γέννηση μικρού βάρους νεογνών και πιθανή αύξηση του κινδύνου για τη γέννηση μεγάλου για την ηλικία κύησης νεογνού. Δε διαπιστώθηκε κάποια διαφορά όσον αφορά την καθυστέρηση της ενδομήτριας ανάπτυξης και τα μικρά για την ηλικία κύησης νεογνά.
Όσον αφορά τη μητέρα, από τη μελέτη δε βρέθηκαν στοιχεία ότι η χορήγηση Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων επηρεάζει, τη συχνότητα εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών στη μητέρα ή επιλόχειας κατάθλιψης.
Η μέση διάρκεια της κύησης ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα που λάμβανε Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, ενώ είναι πιθανό να μειώνουν τη συχνότητα εμφάνισης προεκλαμψίας.
Για να παιδιά δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι υπάρχει επίδραση στο δείκτη νοημοσύνης ή σε άλλους νευροαναπτυξιακούς δείκτες.
Συμπερασματικά η χορήγηση Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων στη διάρκεια της εγκυμοσύνης φαίνεται να αποτελεί μια αποτελεσματική παρέμβαση για τη μείωση του κινδύνου πρόωρου τοκετού, παρά το γεγονός ότι είναι πιθανό να αυξήσει τον κίνδυνο παράτασης της εγκυμοσύνης.
Σχετικά άρθρα:
