Συμφύσεις
Τι είναι οι συμφύσεις;
Συμφύσεις ονομάζουμε τη δημιουργία συνδέσεων μεταξύ των επιφανειών δυο ή περισσότερων γειτονικών οργάνων ή ιστών, τα οποία φυσιολογικά δε συνδέονται μεταξύ τους, μέσω της ανάπτυξης ινώδους συνδετικού ιστού.
Πως δημιουργούνται οι συμφύσεις;
Οι συμφύσεις μπορεί να υπάρχουν εκ γενετής, ως αποτέλεσμα ανωμαλιών κατά την ανάπτυξη των οργάνων. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία όμως είναι επίκτητες, ως αποτέλεσμα φλεγμονώδους αντίδρασης των ενδοκοιλιακών οργάνων, που προκαλείται από χειρουργικές επεμβάσεις, φλεγμονές (σκωληκοειδίτιδα, ενδομητρίωση, πυελική φλεγμονή κ.α.) και ακτινοβολία.
Τι είναι οι μετεγχειρητικές συμφύσεις;
Είναι οι συμφύσεις που αναπτύσσονται μετά από χειρουργικές επεμβάσεις.
Πόσο συχνές είναι οι μετεγχειρητικές συμφύσεις;
Υπολογίζεται ότι το 90% των συμφύσεων είναι μετεγχειρητικές. Η συχνότητα της ανάπτυξης τους κυμαίνεται μεταξύ 67-93% μετά από επεμβάσεις γενικής χειρουργικής και μεταξύ 60-90% μετά από γυναικολογικές επεμβάσεις, καθιστώντας τις συμφύσεις μια από πιο συχνές επιπλοκές των χειρουργικών επεμβάσεων.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις των συμφύσεων;
Οι συμφύσεις μεταβάλλουν τη φυσιολογική αρχιτεκτονική της περιτοναϊκής κοιλότητας και μπορούν να προκαλέσουν δυσλειτουργία των οργάνων που εμπλέκονται. Οι συνήθεις επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- Εντερική απόφραξη. Οι μετεγχειρητικές συμφύσεις αποτελούν το συχνότερο αίτιο εντερικής απόφραξης.
- Χρόνιο κοιλιακό πόνο.
- Υπογονιμότητα. 20-40% των περιπτώσεων υπογονιμότητας είναι αποτέλεσμα συμφύσεων.
- Αυξημένη δυσκολία και αύξηση της συχνότητας των επιπλοκών σε μετέπειτα επεμβάσεις.
Όλες οι συμφύσεις προκαλούν επιπλοκές;
Δεν είναι δυνατό να καθοριστεί ποιες συμφύσεις θα προκαλέσουν επιπλοκές, αλλά ούτε και ο χρόνος έναρξης των συμπτωμάτων, που μπορεί να κυμαίνεται από την άμεση μετεγχειρητική περίοδο μέχρι και χρόνια μετά την επέμβαση. Πάντως οι συμφύσεις που εμπλέκουν το λεπτό έντερο και τις σάλπιγγες θεωρείται πιο πιθανό να εμφανίσουν κλινικές εκδηλώσεις.
Οι συμφύσεις προκαλούν υπογονιμότητα;
Οι συμφύσεις αποτελούν το αίτιο για 20-40% των περιπτώσεων υπογονιμότητας. Η παρουσία συμφύσεων στις σάλπιγγες και τις ωοθήκες επηρεάζει την κινητικότητα των σαλπίγγων και τη μεταφορά του ωαρίου, μειώνοντας της πιθανότητα επίτευξης εγκυμοσύνης, ενώ παράλληλα αυξάνει και την πιθανότητα ανάπτυξης εξωμήτριας κύησης. Η συχνότητα επίτευξης εγκυμοσύνης μειώνεται, όσο αυξάνει η σοβαρότητα των συμφύσεων.
Όλοι οι ασθενείς θα αναπτύξουν συμφύσεις μετά από χειρουργικές επεμβάσεις;
Η έκταση και η σοβαρότητα των συμφύσεων δεν είναι ίδια σε όλους τους ασθενείς. Η έκταση και η σοβαρότητα των συμφύσεων που θα αναπτυχθούν, επηρεάζεται από το είδος της επέμβασης, τη γενική κατάσταση του ασθενή (θρέψη, αναιμία κ.α), την παρουσία χρόνιων παθήσεων που επηρεάζουν τη διαδικασία της επούλωσης (π.χ σακχαρώδης διαβήτης, χρόνια λήψη κορτιζόνης κ.α) και ενδεχομένως από ιδιοσυστασιακούς παράγοντες.
Ποια είναι η θεραπεία των συμφύσεων;
Η θεραπεία των συμφύσεων είναι χειρουργική και συνίσταται στη λύση των συμφύσεων (συμφυσιόλυση) και στην αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής των ενδοκοιλιακών οργάνων με ταυτόχρονη λήψη μέτρων για τη μείωση της συχνότητας επανασχηματισμού τους. Δυστυχώς η συμφυσιόλυση, συνοδεύεται από μεγάλη συχνότητα επανασχηματισμού των συμφύσεων.
Η αντιμετώπιση των συμφύσεων βελτιώνει τη γονιμότητα;
Η πιθανότητα επίτευξης εγκυμοσύνης αυξάνει κατά 35-50% μετά από τη χειρουργική αντιμετώπιση των συμφύσεων (συμφυσιόλυση).
Υπάρχουν μέτρα για την πρόληψη των συμφύσεων;
Η εφαρμογή ορθής χειρουργικής τεχνικής, η εφαρμογή ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων (μικροχειρουργική, λαπαροσκόπηση) και η χρήση αντισυμφυτικών προϊόντων, φαίνεται ότι περιορίζουν τη σοβαρότητα και την έκταση του σχηματισμού των συμφύσεων, χωρίς όμως να την εξαλείφουν.
Σχετικά θέματα:
